εσύ με έριξες απ'την κούνια

Λοιπόν το αυτό η πλερέζα ανατίναξε τα ηλιοτρόπια και είναι πάλι πίσω σου να αναπνέει προκλητικά από πίσω σου στις κυλιόμενες επομένως κάθε λόγος ώστε ντουβάρια να πέφτουν και να σπά'η οροφή όσο για  τις γυναίκες που κλαίνε θα συμβούλευα πουά και τσίχλα καρπούζι όχι ότι σημαίνει αδιαλλαξία απλώς ξέρεις όταν μιλάμε για τόσο σπινθηρομένες γαλαζωπότητες στα πάνω και τόσες ρακοπαγωνιές στα μέσα έξω τόσα ξίδια άνευ φευγιού και τόσα γενναιόδωρα παιδιά και κατοικίδια τότε είναι λίγο ότι όλα κάνουν γύρω γύρω όλοι και στη μέση το υπέροχό σου πανβρώμικο πάτωμα θα σου φτιάξω αν θέλεις τα πιο αιχμηρά μπισκότα για αίμα και ουρανίσκο μετά θα μαζευτούμε και θα κάνουμε για μήνες στ'ορκίζομαι για ολόκληρους μήνες θα κάνουμε ολονύχτιες αναγνώσεις του "η φιλοσοφία της πλήξης" και μετά θα αρρωσταίνουμε τόσ θανατερά που θα αντέχουμε ακόμα και και τα μινόρια και τα ματζόρια αλλά θα είμαστε άρρωστοι πια ναι θα βρούμε αυτό για να λέμε δεν ξέρεις πώς το περιμένω πώς και πώς ακόμα και μπαγλαμάς που αγόρασα στέκεται στην κατάψυξη γιατί αν δεν μιλήσουμε για παρανάλωμα τότε η όλη κατάσταση δε διαφέρει από κάθε πέρυσι μα δεν υπάρχει αυτό που λες τί δεν υπάρχει το παρανάλωμα ή το πέρυσι το παρανάλωμα φυσικά αφού δε θα σου το δώσει δε βλέπεις πέρα από το φελέκι σου δε θα σου το δώσει θα σου αφιερώσει τις πιο επισκιαστικές μορφαστικές λεξιπλασίες και μετά θα φύγει χωρίς καν να σε γαμήσει κατάλαβες και νόμιζες ότι ίσως μιας που καιρός ήταν κλπ αλλά όχι τελικά ο καπετάνιος έχει κόψει αλυσίδα άντε ρούφα λίγο κακτόζουμο της οθονούλας σου και μην επαναστατείς κρέμασε και καμιά λάμπα στο λαιμό σου και άντε ξοδέψου για ένα ούτε καν παστίτσιο κόκκινων ημιφαρμακευτικών σκευασμάτων τί γλυκιά

ένα βιρτζίνια κίτρινο

Σήμερα είναι το τώρα πιο διεσταλμένο από το ποτέ και όλες είμαστε ένα μάτσο βιόλες αυτό είναι το μόνο δεδομένο για να βασίσω το τρεμουλιασμένο βλέμμα μου ξεχνάς πάντα και αυτό είναι το νοστιμότερο αλλά να σου πω κάτι ίρις; κουράστηκα να διανύω τη δυνατότητα

απ'τη λαχτάρα μου θα βγάλω τη χρυσή

η βέρα μου στο κεφάλι της μπάρμπης μου μοιάζει με αξιοπερίεργο φωτοστέφανο την καρφώνω με χυδαίο βλέμμα και νιώθω πως όλη η φύσις κάπου εκεί ησυχάζει επιτέλους έι εγώ έι εσύ ποιά εγώ όχι εσύ ωχ πια μην βαρυγκομάς τόσο εύκολα ως εκεί λοιπόν σε πάει η νιχιλιστική σου σκευή σέιμ και πάλι σέιμ ναι το παραδέχομαι συμβιβάστηκα και άρχισα κι εγώ να τρώω τηγανητά να κοιμάμαι αργά και να κάνω ον όχι όχι όχι όχι δε θέλω να το πω να κάνω ον σουτ σταμάτα μπουκώσου μη μιλάς σκάσε να κάνω λέω ονειρ λοιπόν αρκετά ως εδώ φτάνει προσπάθησε να είσαι τουλάχιστον μεταγελοία ή έστω γελοία μ'ένα μετα-μικροαστικό τρόπο αλλά για όνομα θεού βάλε κάνα φίμωτρο και θυμίσου απλά θυμίσου ότι κάποτε το αίσθημα της πείνας ήτο η άπλετη και ύψιστή σου επιβράβευση ε; θυμάσαι; χιχι πάρτο ανάλαφρα απλά θυμίσου εννοώ ρε παιδί ότι η λίμνη της καταστροφής δε χρειάζεται να'ναι το μόνο αντιβιοτικό σου μπορείς και να ανακατέψεις άμα θες τα νερά λίγο με τα χέρια σου αλλά ρε μίασμα χωρίς να καταφεύγεις σε γλυκόξινες φτήνιες τύπου μιλάω με εκφράσεις που παραπέμπουν σε έντεχνα ξεράσματα όπου ξεράσματα τραγούδια ή στο μπλογκ της μαρίας-νεφέλης ή όπως αλλιώς στον πούτσο τη λένε ή στην ιδιότητα που αρχίζει από "φ" και εμπλέκει υπό διπλή επανάληψη τη συλλαβή "τη" μα αν είναι να γίνεις σίγμα τελικό από την τόση αυτοαναδίπλωση τότε τί να σου πω μου θυμίζεις ζυμάρι έτοιμο για βάση τάρτας ενώ εσένα και καλά ουδέποτε σ'ερέθιζαν τα βασικά στις πολεμικές τέχνες και στη ζαχαροπλαστική εν τέλει αν θες να λέγεσαι ΖΑΡΙ ξεκίνα να κοιτάς ξανά την κάτω πλευρά της γλώσσας σου και κόψε τη μερέντα εντάξει κοριτσάκι εξάλλου τώρα το κανες το δικό σου κομμάτι και δράμα και ψυχόδραμα και ίψεν και μπέργκμαν  και μαρινέλλα και ντε κούνινγκ και όλα ταίριαζαν σαν ηχητικά χαλιά του τότε και του άλλοτε να μην ξεχάσω και τις κοίτες απ΄τα μαύρα ποτάμια εκατέρωθεν έτσι; πάντως το ευχαριστήθηκες δε μπορείς να πεις ήταν μια μορφή  χαρντκορ-ποστ-κάβλας ένα έμβρυο δεν θα μπορούσε να αποτελεί ευτυχέστερο θέαμα εκτός κι αν το χαλί ήταν περσικό με κόκκινους ασίκηδες καβαλάρηδες και όταν γυρνάει και σου λέει ότι όλα μια εμπειρία είναι εσύ το νου σου στο περίστροφο ακούς το νου στο περίστροφο και τίποτα μα τίποτα μα τίποτα και ποτέ να μην αφήνεις να φυτρώσει στο χαλί ακούς ακούω να λες και να γελάς με ουρλιαχτά

Εγώ; Μα προς θεού.

Αναλύζα
παίρνεις βιαστικά το πορτοφόλι
και ξαναγοράζεις τσιγάρα
με κατάλληλο τρόπο
έχοντας ριγμένα τα μαλλιά σου
φορώντας τα κόκκινα γυαλιά σου
ώστε να μη φαίνεται
ότι φαίνεσαι
να τον κοιτάς.

Τώρα που παντρεύεσαι

το κακό δεν είναι κανό
αν σ'ένα κανό μπει ένας νεαρός άνδρας που τον φανταζόσουν υπέροχο και τελικά είναι όντως τόσο και περισσότερο υπέροχος τότε το πολύ πολύ να μπεις κι εσύ στο κανό και να μπαρκάρετε
αν ένα κακό εμπλέξει νεαρό άνδρα πιο υπέροχο και από υπέροχο ε τότε συγγνώμη αλλά αυτό είναι ξεκάθαρα ΚΑΚΟ και θα πρέπει να το φυσήξεις να κρυώσει
είμαι ναρκισιστικά σχιζοφρενής; όχι (τί έρώτηση...)

Ζούλα σε μια βάρκα μπήκα

Η πλερέζα επέστρεψε πιο μπουρδελιασμένη με την τριχωτή έννοια από ποτέ αφού άκουσε έναν άγγλο ρώσο έλληνα να επινοεί τη φολκλορική έκφραση: "μετά μένουν μόνο τ'άστρα" καταβρόχθισε εφτάμισι κιλά σοκολατοφουντουκόπιτα με επικάλυψη ψέμα και αναγκάστηκε να παριστάνει τον φρανκεστάιν δίπλα σ'έναν κοιμισμένο τσιγγάνο στο πρώτο τρενάκι του τρόμου που βρήκε μπροστά της συγγνώμη ξέχασα να αναφέρω ότι ξέχασε να χρησιμοποιεί το πληκτρολόγιο και τώρα το αντιμετωπίζει λίγο σαν ατονικό μουσικό όργανο κατά τ'άλλα θα ήθελα να καταθέσω ΟΤΙ εκ των πραγμάτων τα χείλια ενός εικοσάχρονου είναι πιο σαρκώδη και απαλά από τα στενά ρυτιδιασμένα χείλια ενός από λαογραφική ιδεολογία αξύριστου τριαντάρη και κατά συνέπεια κανείς αποκτά ευκολότερα πρόσβαση σε αυτά με τη βοήθεια της μπάσταρδης λιγούρας επιθυμίας και της καμμένης από τους μπάφους γλώσσας του ΟΧΙ ότι κάτι από όλα τα παραπάνω θα μπορούσε ποτέ να προσλάβει οικουμενικό χαρακτήρα προς θεού απλά καμ ον έχουμε αλκυονίδες και τα παλτά αγκαζέ με τις ζακέτες βράζουν από ομορφιά και τα κομμωτήρια υπάρχουν για να ξεχνάς το ραντεβού σου μαζί τους και πόσο μα πόσο με πόνεσε χθες βράδυ το πόμολο της εξώπορτας που καρφώθηκε στο μάτι μου αγαπήστε με μην είστε στ'αρχίδια σας σας θέλω για να μυρίζω πάντα καραμέλα

Παρόλες τις παρόλες

Από τη μία ο σκύλος ο ψεύτης μοναχός και ο φωτοστεφανιασμένος και από την άλλη ο ακτινοβολών καβαλάρης στέκομαι το λοιπόν ανάμεσα τους κι αναρωτιέμαι τί ρόλο μπορούσα άραγε να βαρέσω κι εγώ σε τούτο τα τα βαλκάνια σε τούτο τον αιώνα ντιρετερλεντιλεμ από τη στιγμή που είναι κοινώς αποδεκτό και εύληπτο ότι με όλη τηνάνεση του κόσμου ένας καβαλάρης μπορεί να επιβιβαστεί σ'ένα σκύλο με το κεφάλι προς τα πίσω ο σκύλος ή ο καβαλάρης με το κεφάλι προς τα πίσω δεν καταλαβαίνω αλλά αισθάνομαι αρκετά γυναίκα